Pierwsza reżyserka
Alice Guy-Blaché, około 1913, źródło: https://www.nytimes.com/
Alice Guy-Blaché urodziła się we Francji, gdzie też rozpoczęła pracę jako sekretarka i stenotypistka w paryskiej firmie fotograficznej. Kiedy jej firmę przejęła Gaumont (firma filmowa, nazwana od jednego z właścicieli Léona Gaumont - pioniera kinematografii, który stworzył podstawy filmu dźwiękowego), Alice zaczęła wdrażać się w świat kina. Po pokazie kinematografu braci Lumière "Robotnicy wychodzą z fabryki Lumière", wpadła na pomysł ekranizacji fikcyjnej historii, na którą dostała zgodę od szefa pod warunkiem, że nie zaniedba obowiązków sekretarki.
Jej film "Wróżka w kapuście" (org. La Fée aux Choux), z 1896 roku jest prawdopodobnie pierwszym filmem fabularnym na świecie. W jednej z wersji kobieta ubrana w piękną suknię tańczy w ogrodzie z wielkimi kapustami i wyciąga z nich dzieci oraz lalki. W latach 1896 - 1906 roku zrobiła około 100 filmów i była jedyną reżyserką na świecie.
"Wróżka w kapuście" (org. La Fée aux Choux), rok nieznany, źródło: https://www.youtube.com/
W 1906 roku wyreżyserowała wysokobudżetowy film "Życie Chrystusa" z 300 statystami. Była pionierką w stosowaniu systemu Gaumonta "Chronophone", czyli połączeniu dźwięku z obrazem. Użyła też efektów specjalnych takich jak podwójną ekspozycję (nakładanie na siebie 2 obrazów), czy odtwarzanie filmu od tyłu. Pracowała w męskim środowisku i musiała wykazywać się odwagą, np. przeciwstawiła się molestowaniu w pracy.
"Moja młodość, brak doświadczenia i płeć były przeciwko mnie".
Alice Guy-Blaché na planie filmowym, źródło: https://empikbilety.pl/
W 1907 roku wyszła za mąż za Herberta Blaché, operatora filmowego i przeprowadzili się do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1910 roku założyli firmę producencką Solax.
Logo firmy "Solax", źródło: http://solax-stars-stock.blogspot.com/
Alice jest jedyną kobietą w historii, która posiadała studio zdjęciowe (założone w 1912 roku na Lemoyne Avenue w Fort Lee). Na ścianie studia był napis "Bądź sobą" ("Be natural"). Przez kilka lat istnienia firmy osobiście nadzorowała 325 filmów oraz urodziła 2 dzieci. Jej styl był teatralny, scenografia piękna i droga. Korzystała z statystów oraz trików filmowych np. zbliżeń by zwiększyć dramaturgię. Firma zbankrutowała w 1920 roku.
Para rozwiodła się w 1922 roku i Alice wróciła do Francji starając się bez powodzenia o prace w branży filmowej. Po kilku latach także bez powodzenia wróciła do Stanów Zjednoczonych by odnaleźć kopie swoich filmów w nadziei, że one posłużą za rekomendacje. Pozostała na utrzymaniu córki do końca życia. W 1953 roku otrzymała Legię Honorową, najwyższe odznaczenie nadawane przez Francję. W 1976 roku wydała swoją autobiografię.
Jak pisała o swoim życiu "Czy to był sukces? Czy porażka? Nie wiem."
Źródła: en.wikipedia.org, empikbilety.pl, nytimes.com, silentfilm.org, solax-stars-stock.blogspot.com