Informatyczka i aktywistka transpłciowa
Lynn Conway, źródło: latimes.com
"COŚ JEST NIE TAK"
Conway urodziła się jako chłopiec w stanie Nowy Jork. Rodzice wcześnie zauważyli, że źle czuje się jako mężczyzna. Ponieważ transseksualizm nie był tolerowany, karami starali stłumić potrzeby swojego dziecka. Conway bardzo się starała wejść w rolę, którą wyznaczała jej biologia. Przez wychowanie rosła w poczuciu, że jest po prostu nienormalna i że musi się ukrywać. Była bardzo uzdolniona, dostała się na MIT jednak musiała zrezygnować z braku wsparcia finansowego. Rozpoczęła kurację hormonalną by osiągnąć zmiany fizyczne (np. zahamowanie męskiego owłosienia, uzyskanie żeńskiego rozkładu tkanki tłuszczowej). Zapisała się na Columbia University uzyskując tytuł magistra z elektrotechniki w zaledwie 2 lata. W tym samym czasie nadal jako mężczyzna poślubił kobietę i miał 2 dzieci.
IBM
Przez swoje nadzwyczajne naukowe osiągnięcia Conway została zwerbowana w 1964 do zespołu IBM projektującego zaawansowany superkomputer. Bardzo wyróżniała się z zespołu, miała mnóstwo pomysłów. Przypisuje się jej wynalezienie DIS „dynamicznego planowania instrukcji”, czyli wykonywanie instrukcji przez sprzęt tak by zmniejszać opóźnienia i jednocześnie zachować przepływ danych, co znacznie poprawiło wydajność procesorów komputerowych.
Niestety wynalezienie DIS zbiegło się z decyzją o operacji zmiany płci w 1968. IBM na wiadomość o tym fakcie, po cichu zwolniło inżynierkę. Żona natomiast zabroniła się spotykać z dziećmi i rzeczywiście Conway nie zobaczyła się z nimi przez 14 lat.
W 2020, po 52 latach IBM publicznie przeprosiło Lynn.
Lynn Conway, źródło: reuther.wayne.edu/
PRZEŁOM
Operacja kosztowała $4tys.(obecnie byłoby to $30tys., czyli 111tys. zł).
Po jej ukończeniu jako Lynn Ann Conway rozpoczęła nowe życie, pracując jako programista i inżynier w różnych firmach. Kiedy dołączyła do Xerox PARC w 1973 roku rozpoczęła się jej wielka kariera.
Żeby zrozumieć nad czym pracowała - najpierw definicja układu scalonego. To zminiaturyzowany układ elektroniczny, zawierający ogromne ilości podstawowych elementów elektronicznych. Są wykorzystywane wszędzie, dzięki nim działają np. komputery, karty bankomatowe czy karty SIM.
Najpierw opracowała technologię MPW "multiproject wafers", czyli możliwość upchnięcia systemów z różnych źródeł w 1 układzie scalonym. Zmniejszyło to koszty produkcji. Następnie razem z Ivanem Sutherlandem i Carverem Meadem z Caltech pracowali nad układami VLSI (very large scale of integration), czyli układami wielkiej skali integracji, czyli układami scalonymi zawierającymi ponad 10 000 do 1 mln elementów.
Ich przełomowa książka "Introduction to VLSI Systems" stała się standardowym podręcznikiem do projektowania układów scalonych.
Lynn Conway, źródło: ai.eecs.umich.edu
PANI PROFESOR
W 1978 Lynn Conway zaczęła także pracować jako profesor na MIT prowadząc kurs projektowania układów VLSI, co przyczyniło się do powstania programu nauczania wykorzystywanego na całym świecie.
W 1981 roku Lynn opracowała technikę szybkiego prototypowania i krótkoseryjnej produkcji układów scalonych. Dzięki temu powstał system opracowany przez Danny'ego Cohena z ISI MOSIS (Metal Oxide Semiconductor Implementation Service) łączący zlecenia wielu klientów w wspólne płytki wieloprojektowe.
Kolejnym projektem było dołączenie do DARPA Departementu Obrony, gdzie pracowała nad technologią systemów autonomicznych i technologią inteligentnej broni. Po tym projekcie powróciła jako profesor na MIT, gdzie pracowała do emerytury. W 2002 roku wyszła za mąż.
"TO JA"
Lynn zdawała sobie sprawę, że ludzie sprawdzający jej dorobek naukowy mogą natrafić na męskie imię z czasów IBM. Chcąc wyprzedzić o krok dziennikarzy, stworzyła własną stronę internetową na której opowiedziała swoją historię. Po przejściu na emeryturę zaangażowała się w "normalizację kwestii tożsamości płciowej i procesów zmiany płci". Działa na rzecz zrównania szans i ochroną zatrudnienia osób transpłciowych.
„To jak budowanie mostów. Ludzie powiedzą, że coś nie pasuje, a Twoje pomysły nie są dobre. Ale jeśli most stoi, to stoi. Co działa, to działa. Ludzie mogą na mnie patrzeć i mówić, co chcą. Będą mnie oceniać i ludzi, którzy są tacy jak ja, i mogą mieć swoje dziwne teorie. Mogą wymyślać, dokąd pójdę po śmierci. Spójrzcie na moje życie i powiedzcie, czy most stoi?”
Źródła: abcnews.go.com, ai.eecs.umich.edu, en.wikipedia.org, forumginekologii.pl, latimes.com, in2013dollars.com, reuther.wayne.edu
Oryginały cytatów:
“It’s like building bridges. People can say the design stinks, your ideas aren’t any good. But if the bridge stands, it stands. What works, works. People can look at me and say what they want. They’ll judge me and they’ll judge people who are like me, and they can have their weird theories. They can say where I’m going to go when I die. But take a look at my life and tell me if the bridge stands.”